2017-11-19 HIER IS SNOOPY: BALANS !! ??

Hei Yorks, hier proberen we weer in balans te komen !

Ik word steeds meer mijzelf, dus levendig, alert, vrolijk, een slijmbal en als ik het nodig vind fel en een ouder wordend meisje.

Straks bestaat onze Yorkshire Terrier Vrienden Club al weer 10 jaar en liet Freya, de majesteit genoemd, Marja haar stukjes schrijven.

Toen Freya 3,5 jaar geleden dood ging, nam ik dat, voetvolk en ongeleid projectiel geheten, haar taak over.

Wat een belevenissen: mooie, lieve, spannende, gekke en ook verdrietige en akelige.

Bijzonder blijft dat we ook allemaal onze eigen Yorkiestreken hebben. Vaak wel herkenbaar voor de anderen, maar met een persoonlijke draai, wat natuurlijk ook met onze privé situatie te maken heeft.

Bijvoorbeeld: wat doen jullie als je je angstig, belabberd of onzeker voelt?

Als puber verborg ik mijn onzekerheid door overal woest op af te vliegen: bezems, pitbulls, maar ook katten en peuters. Joggers hing ik in de kuiten.

Ook sleepte ik alles als buit in mijn mand, tot Freya aan toe, Die schrok dan zo dat ze dood speelde. Als Freya bang was, kroop ze weg of hield ze zich heel stil.

Onder ons gezegd heeft het heel wat moeite gekost voor mij, Marja en beschaafde, principiële Freya om in balans met elkaar en met ons zelf te komen. Ik ben minder onzeker, ken mijn plek, meestal, en mijn uitvalweeffoutje hoort er gewoon bij.

Als ik bang of ziekig ben, verberg ik mij niet, maar kruip stijf tegen Marja aan of desnoods tegen wie er maar aanwezig is, totaal anders dan Freya dus.

Voel ik mij toppie, dan spring ik op en neer, doe ongevraagd mijn dansjes, gooi de kussens van de bank, sleep mijn mand door de kamer of jump met mijn grootste flos op schoot.

En ……….. als ik ergens geen zin in heb of van mening verschil met Marja, nou dan……… Eigenlijk hoef ik jullie niets te vertellen. Onze Yorkietrucs zijn onuitputtelijk, daar zijn we beroemd om.

Wil ik niet uit: ruggelings in de mand liggen, spieren gespannen en bekkie in snauwstand, nou dan pak je me echt niet hoor. Ook ben ik goed in me ergens onder of achter te verstoppen, daar waar ze uiteraard niet bij kan.

Ben ik dan tegen mijn wens toch buiten, dan pies ik als volgt: tijdens het plassen draai ik 180 graden en ga vervolgens vief aan de loop, juist! In de richting waar ik vandaan kwam, naar huis. Deed onze eerste York Loesje perfect.

Staat het eten me niet aan, dan gooi ik de brokjes in de rondte. Of ik kieper het bakje om.

Tenslotte……..heb ik juist erg zin in iets dan slijm ik me met of zonder oogwitjes bij iedereen er in. Ik kruip knus tegen een been, rol me lief op de rug. Tik tegen een arm, hallo ik wil gestreeld. En bovenal………….ik wil aandacht !!!!!!!!!!!!!!!

Als pup kreeg ik van een zo geheten professional het etiket ‘zeer levendig en aandachtsagressief’, nou nu na 9 jaren zijn we samen toch aardig in balans gekomen.

Snoopy kijkt mee Snoopy weer op elandkussen