2018-01-21 HIER IS SNOOPY RAADSEL OF NIET ?!

Snoopy, 10 jaar , woont met Marja de Geus in Groningen.

Hei Yorks, ik heb weer een raadsel of is het geen raadsel?

Wat hebben jullie met matjes, doeken en kleden?

Marja en ik verschillen van mening over het nut er van. Soms is het heerlijk om op een zacht dik kleed te liggen of er lekker op de rug over heen te raggen. Ook pitten onder een dekbedje versmaden de meesten van ons niet, maar verder…….

Bijvoorbeeld: op bezoek wordt een kleed over de bank gespreid, wil ik er uiteraard toch net naast liggen.

Lastiger is het voor sommigen van mijn Yorkie App Club als ze overal plasmatjes-en doekjes vinden; wat een gedoe om daar precies naast te mikken. Dat wat pies betreft, een keutel op een niet belegde plek draaien is gewoon een kunst.

Laatst toen ik ziek was en mijn slijmpoep ’s nachts niet op kon houden, deponeerde ik die netjes op mijn geheime plekje boven. Lag daar opeens een maxi handdoek! Nou ja, ik moest toen wel midden in de kamer, bepaald niet geheim.

Natuurlijk zijn er bij ons ook uitzonderen. Freya wilde alleen maar op een kleedje, die jakkerde langs de winkels op zoek naar een voordeurmatje. En eerste York Loesje speurde alles af naar een dot sneeuw, nadat ze dat in haar eerste winter had leren waarderen.

Genoeg hierover. Hoewel, als dame snap ik niets van dat gezeik van de mannen. Ik mag ook buiten graag een drupje neerleggen of over een piesgeurtje heen gaan, maar zoals die kerels dat hebben??????????

Altijd en vooral overal: tafelpoten, kasten, benen, stoelen, en ja ook buiten, als er nog wat over is. En als de een langs is geweest moet de andere heer ook nog eens.

Ik hoor nu over pampers en kekke plasbandjes speciaal voor kleine hondjes en stoere reuen.

Eerlijk gezegd, ik zou me dood schamen zo rond te lopen, lijkt me bepaald niet macho! Maar stiekem kijk ik buiten naar blits bekleedde kontjes.

Over buiten: nog een vraag. Laatst was er een beetje vorst en sneeuw. Leuk of niet? Ik twijfel: ben toppie blij als het vriest zoveel geurtjes te ruiken, blijf speuren. Sneeuw: ik zak er in weg en krijg klomppoten en blijf dan staan, niet zo handig, want dan kleeft het nog meer. Ben ik gewend, dan ren ik rondjes.

Ik weet er zijn schoentjes, maar dat gaat me te ver. Ik toon mijn Yorkiesnauw-en beet en Marja telt haar vingers en finito schoentjes.

Tenslotte: Hier in het Hoge Noorden worden wij al jaren af en toe geschud. Zelfs waar ik woon, in Stad, is het soms raak. Al merkt Marja niets, ik heb het al 2 keer aangegeven met een luide blaf:nog sneller als het nieuws!

Hoe kan dat? Wie het weet mag het blaffen.

Ik kruip sinds mijn ziek-zijn veilig met lievelingsflos op mijn elandkussen.

net naast kleed……. op kleed…..