2019-06-02 HIER IS SNOOPY: HULPHOND !?

Snoopy, 11 jaar, woont samen met Marja de Geus in Groningen.

Hei Yorks, onbewust een aanwinst schreef ik de vorige keer en over nuttig zijn kon je een jaar geleden lezen. Wie? Wij!
De laatste tijd hoor ik steeds vaker over hulphonden. Soms zie ik ze ook.
Op straat zijn ze de ogen van hun baasje of de handen van hun vrouwtje. Ze zijn blindengeleidehond of ADL-hond. In functie, heet het dat ze werken. Dan hebben ze een speciaal hesje aan, zodat iedereen dat kan zien.
Ze moeten geconcentreerd blijven, mogen niet geaaid of aangehaald, en er mag niet mee gespeeld. Zelfs niet door mij.
Gelukkig hebben ze ook vrije tijd en dan zijn ze gewoon hond.

Wij gaan naar vriendin in verpleeghuis. Tegenwoordig mogen daar ook honden op bezoek. Samen met ons komen 2 Golden Retrievers naar binnen, mooi rood tuig om, toppie rustig, lief en serieus. Ze worden verwelkomd met ”daar zijn onze hulphonden”. Fier lopen ze door, ze kennen de weg naar de afdeling waar ze verwacht worden.
Ik ben stik nieuwsgierig, wat zouden die nu gaan doen?
Wij gaan gewoon onze weg en ik ga mee, omdat ik bij Marja hoor en graag overal bij ben. Misschien is het ook gezellig voor vriendin. Maar hulphond of werkhond, zo voelt het niet.

Opeens, mijn koppie kraakt. Ik herinner mij hoe 8 jaar geleden Freya en ik elke week op bezoek gaan bij 8 mannen en vrouwen die met elkaar koffie drinken in iets wat een huiskamer heet. Ze zijn soms lief, soms chagrijnig of verdrietig. Zitten meestal te zwijgen, terwijl eentje aldoor rondloopt. Eten hebben ze geen zin in.
En dan……………….komen wij. Freya de Majesteit is gereserveerd lief, begroet iedereen en staat erop dat ze een reactie terug krijgt. Ik ben nog een ongeleid projectiel, spring op alle schoten en er weer af, doe mijn dansjes en slijm me zeven slagen in de rondte. Ook willen we beloond worden met lekkers.
Wat gebeurt er: de ronddoler stopt om naar ons te kijken. De niet-eters steken niet alleen ons iets in het bekkie, maar nemen zelf ook een hap. Chagrijnen vergeten dat te zijn. Verdrietigen worden geroerd en de algehele stemming stijgt. Opeens worden hondjes van vroeger herinnerd en er wordt over verteld.

Het is maar voor 2 uurtjes en toch wat een reacties.
En wij……………… ook wij leren er van.
Hebben wij geholpen, hebben wij gewerkt?

Ik weet het niet, maar als dit werken is dan is mijn werk mijn hobby!

Vrolijk loop ik met Marja naar de dierenwinkel. In mijn sas met mijzelf, al zie ik wat slechter en ben soms wat stram in de pootjes, net als zij.
Wij helpen elkaar met bewegen en werken aan elkaars conditie.
Wij zijn veel meer dan elkaars hobby.

Dat verdient in de winkel een beloning. Nou……………het wordt tandpasta en toe een brokje van eigen deeg.
Met een boog spuug ik het onder de toonbank, dit pik ik niet. Behulpzaam wordt gezocht, niets te vinden. Klopt: …………………………..ik ben sneller, stiekem snaai ik het toch weg!

Snoopy: Genieten!
Snoopy: Genieten!