HIER IS SNOOPY: 2016-06-12 GEDOE?!

Snoopy (8 jaar) woont met Marja de Geus in Groningen.

Hei Yorks, de afgelopen weken zijn rommelig.

Fijn is dat ik vaak met Sjannet van Doggys Walkout mee ga. In en om huis wordt het helaas steeds minder ons thuis. En dat bevalt me helemaal niet. Gelukkig blijft mijn mand met eland en lap wel in de kamer staan. Kasten worden geleegd en verschoven, naar boven of naar buren versjouwd. Het wordt steeds leger.

In ons tuintje wordt door onbekende mannen gegraven en alle stenen gaan uit het terras om daarna weer te worden teruggelegd! Mensen?????? De schutting gaat er uit. Het ergste is dat ik daarom niet meer in de tuin mag en de buurkatten vrij spel hebben. Niet uit te staan hoe die tot ’s avonds laat door het raam loeren om mij in mijn mandje te bespieden. En dat duurt maar en duurt maar….

Intussen wordt in kamer en hal alles weer teruggezet. Er schijnt een nieuwe vloer in te zitten, de andere had een productfout. Zeker net zoiets als mijn weeffoutje, maar ik word gelukkig niet vervangen. De vloer ruikt anders en ik moet weer eens wennen.

Eindelijk gaat de schutting dicht en zijn de mannen weg. Hoera voor mij en minder voor de katten. Binnen een dag geen poes meer te gezien. Het terras voelt anders en de tuin is nog niet zo vol met planten. Gauw een vast pies-en poepplekje uitgezocht. Iedere avond moet Marja gieteren en gaat ze met de bezem zand verdelen over de stenen. Nut??? Ik word er lekker opgefokt van en grom en bijt volop in de bezem. Afreageren. Wordt niet gewaardeerd. Als ze in huis ook nog met veger en blik in de weer gaat, wordt het me te gek. Gauw de veger mee in mijn mand gesleept, er bovenop gaan liggen en snauwen. Helaas leidt stukje kaas mij zo af dat ik mijn buit kwijt raak.

Gelukkig zijn er meer relaxte bezigheden. Met oud-collega’s van Marja en hun honden fijn het bos in. Herder Doenja beschermt mij zoals gewoonlijk. Ik hoef maar een piep te geven, en daar ben ik goed in, of ze komt er aan. Er wordt heel lang gekwekt, maar wel met taart en ijs en af en toe valt er wat.

Trouwens mijn voorkeur voor op tafels springen wordt steeds groter en ik behendiger. Wat ook prettig is, dat ik als een speer via de tafel van de ene schoot naar de andere kan hoppen, onderweg scannend of er nog iets ligt voor mijn bekje.

Op naar een relaxte zomer met minder gedoe!