HIER IS SNOOPY: 2016-07-24 NABIJHEID!

Snoopy (8 jaar) woont met Marja de Geus in Groningen.

Hei Yorks, nu ik dit schrijf is het nog 30 graden en vind zelfs ik het te warm om tegen hond of mens aan te liggen.

Hoe is dat met jullie? Ik kwak mij het liefst stijf tegen iemand aan. Als pup kleefde ik vanzelfsprekend meteen aan Freya, heerlijk. Tenminste dat vond en vind ik. Maar York Freya was totaal anders. Die was graag overal bij, terwijl ze zich tegelijkertijd op een afstandje hield. Een meer gereserveerd type. Het heeft lang geduurd voor wij in 1 mandje of samen op ons elandkussen lagen. Altijd, echt altijd sprong ik erbij en dan schoof zij 20 cm op en ik ook.

Nu moet ik het met Marja doen. Ik volg haar graag overal, behalve als ik een kat zie. In de kamer lig ik op schoot of beenhang. Helaas lijkt zij op Freya, en dan troost ik mij met mijn mand waar voor de gezelligheid van alles in ligt. In de keuken is het volgen soms lonend, er valt dan een tipje, dus daar ben ik stand-by. Komt er geen reactie dan geef ik een luide piep, denkt ze dat ze op mijn pootje staat. Zielig……dus tipje! Ik ben ook goed in knieholtespringen.

Trouwens die tipjes, van alles en nog wat, prima. Alleen bij de DA bleek ik 1 ons te zijn aangekomen. Direct tipjesstop, de krent. Geen punt, ik gooi er een brokjesstaking overheen, een York is een York. Uitslag voorspelbaar.

Zo in elkaars nabijheid valt er altijd wat te beleven. We lopen met Labradors Kenna en Senna, gerenommeerde zwemmers, poeprollers en straatvreters. Onderweg picknicken, ik vang een vlieg en rol al happend van de bank. Thuis komt er een nieuw slot en ik huil mee met de boor, maar mag niet erin happen, kan ie niet tegen. We wandelen in het park, heel bekend. En ik als twijfelkontje weet nooit wat ik doen zal als ik andere honden zie. Het liefst wil ik er tegen aan slijmen. Maar na 8 jaar levenservaring weet ik ook dat ik soms een oplawaaier krijg. Dus schat ik op afstand gespitst zittend, de situatie in. Meestal ga ik alsnog er op af, klein maken, rugliggen, slikken, staart kwispelen en soms luid blaffend mij laten gelden. Laatst was er een York die mij negeerde, nou daar word ik sip van.

Gelukkig zie ik ook Rutger van de Hondenschool, hoog op zijn arm is mijn veilige haven. Ik hoor hem zeggen, dat in geval van nood ik altijd bij hen mag logeren. Kijk om me heen, allemaal grote lummels van honden. Noodsituatie, ik loop alvast met hem mee.

Ik heb veel nabijheden! Toch spring ik over naar de meest vertrouwde: Marja.