HIER IS SNOOPY: 2016-12-13 KNUS!?

HIER IS SNOOPY: 2016-12-13 KNUS!?
Snoopy (8 jaar) woont met Marja de Geus in Groningen.

Hei Yorks, hoe staan jullie tegenover niet-Yorken? Ik bedoel alle levende wezens die wij tegen komen binnen en buiten. Onze eerste York Loesje was een mensengek. Ze blafte tegen alle honden, kon goed met katten, maar NEGEERDE Yorken volledig. Die moest ze niet.
Behalve met mij als pup, kon Freya met alles en iedereen opschieten, was wel enigszins gereserveerd en waarschuwde kort en principieel als het haar te veel werd. Van mijn mede YAC-ers hoor ik ook heel verschillende verhalen.

En dan ik, Snoopy. Stapelgek op Freya, topklierde ik haar de hele dag en lag altijd stijf tegen haar aan. AA, waar ik geboren ben, zie ik maar 2 keer per jaar en dan ga ik uit mijn dak van plezier. Marja is prima en zo ben ik nog vriendjes met veel andere mensen. Andere honden is wisselend, soms dikke mik, soms ben ik bang en soms woest. Katten moet ik niet, heb anti-katten gen. Ik was 10 weken oud en zag voor het eerst zo’n beest door het raam buiten, gelukkig voor hem was het dubbel glas. In de YAC ligt het gemengd, dus nu hebben we afgesproken ze te gedogen.

Je wilt niet weten wat ik verder allemaal zie in ons tuintje of tijdens het wandelen. Of wil je dat wel? Veel vogeltjes, lief, behalve duiven die verjaag ik op verzoek van Marja. En soms op onze looproute zien we een kraai die haar steeds aanvalt, komt vast door haar kleurrijk jasje, ik houd me gedimd. Ganzen en zwanen gedoog ik ook en zij mij gelukkig En voor schapen, koeien, geiten en paarden heb ik ontzag. Dan ons tuinmuisje, o.k. En ons tuinegeltje, ben ik aan gewend en is nu in winterslaap. Er is ook nog een buurrat, die ruik ik wel, maar zie ik niet. Heel irritant dat ik niet door en over de schutting kan en daar helemaal op tilt van raak.

En tenslotte, terwijl we op zondagmiddag naar een detective kijken en ik heerlijk beenhang samen met mijn lievelingsflos………… van rechts door de schutting een groot lang grijs beest met een nog langere staart……… we zitten verstijfd. Het kijkt rustig naar binnen en scharrelt relaxt rond. We hernemen ons, gauw op de foto en ik zet een keel op. Via de linkerafscheiding verdwijnt ie. Weer kan ik er niet bij. Appen naar de YAC en vriendinnen en bellen met de dierenambulance, iedereen bemoeit zich er mee. Zo is het nog een heel gezellige middag. Hij wordt gevangen en gaat naar de roofdierenopvang. Is eerst een hermelijn maar bij nader inzien een oude steenmarter.

Voor onze veiligheid kijk en snuffel ik ’s avonds nog 15 keer buiten. Niets te bekennen en Marja wordt flauw van mij, zoals ze in Groningen zeggen.

Tot slot knus in de beenhangstand!