Fity

Ter nagedachtenis aan Fity Poons, voormalig penningmeester YTVC

Begin januari 2019, 3 dagen na haar verjaardag, is op zeer hoge leeftijd de oud penningmeester van de Yorkshire Terriër Vriendenclub, Fity Poons overleden.

Als je aan Fity denkt, denk je aan; statig, uniek, ijzersterk, wijs. Kortom een bijzondere dame. Maar ook de hartsvriendin van onze voorzitter Arthur. In de begintijd van onze vereniging moest er binnen een dag een nieuw bestuur, zonder kynologische binding, komen. Fitty twijfelde geen moment toen we een penningmeester zochten. Ze wilde deze taak wel voor een korte periode op zich nemen. Toen al op hoge leeftijd, maar die uitdaging ging ze nog graag aan. Uiteindelijk is ze 6 jaar penningmeester gebleven!

Het Penningmeesterschap vulde ze op haar geheel eigen wijze in. “De in- en uitgaven kloppen dat is toch waar het om gaat?” kreeg de kascontrolecommissie dan te horen.

De laatste jaren zagen we haar regelmatig bij evenementen. Of het nu de clubmatch was of een diner. Fity gaf, ondanks haar steeds hogere leeftijd, nog regelmatig acte de presence. Uiteraard chique gekleed en tot in de puntjes verzorgd. In het clubblad van maart 2012 stond een interview met deze geweldige dame. Ter nagedachtenis aan Fity publiceren we dit artikel online:

Clubblad Yorkshire Terriër Vriendenclub maart 2012

Vier honden krijgen topverzorging in een Haagse luxe flat
Door Dorry Dreese

Fity Poons opent de deur van haar ruime comfortabele luxe flat in het chique Haagse Benoordenhout. Ik word luid en opgewonden begroet vanuit de keuken. Haar drie Yorkshire Terriërs Pepper, Lucky en Baby springen luid blaffend tegen het houten scheidingswandje keuken/hal en de zwarte poedel Petit wurmt zich ertussen. Ze zijn alle vier uitzinnig blij mij te zien ofschoon ze me niet kennen. Waar vind je dat bij mensen?
“Vind je het goed dat ik ze even in de kamer laat of heb je ze liever op de achtergrond?” vraagt Fity. Ik wil die drie schattige kleine vierkante kopjes en de mooie spitse poedelsnoet wel nader bekijken en even later rennen de hondjes in sneltreinvaart door de grote chic ingerichte salon. Ze draaien rondjes, ze willen op mijn schoot en ze weten precies waar ze wel en niet mogen zitten. Het is amusant en verbazend. Amusant omdat je dit niet gauw zult zien in een luxe woning en verbazend omdat hun bazin een zeer gesoigneerde charmante dames is van de gouden leeftijd die haar interieur zeer verzorgd houdt. “Nu naar de keuken” zegt ze gedecideerd en het viertal rent de keuken in; ze krijgen een “snoepje” en ik heb ze niet meer gehoord.

Terwijl ze heerlijke espresso, zoals het hoort, bij me neerzet, vraag ik me af wat de drijfveren zijn van het genre vrouw als Fity Poons, nog actief in het leven, twee dochters, drie kleinkinderen, een zuster, familie- en vriendenkring, bereist, computer, auto, sterk in het beheren van haar eigen zaakjes, een levende encyclopedie van medicijnen, wetenswaardigheden, restaurants, etc. Eenzaamheid is dus uitgesloten, ze straalt het bij lange na niet uit. Waar komt dan toch die hondenliefhebberij vandaan?

“Inderdaad, we hebben altijd honden gehad”
“Toch gaven honden mij een zekere gezelligheid terug die ik miste na het overlijden van mijn man” verklaart Fity. Heeft ze altijd liefde voor honden gehad, in haar jeugd, bij haar ouders al? “Inderdaad, we hebben altijd honden gehad”.

“Mijn voorkeur ging uit naar dwergpoedels, ik ben ze gaan fokken. Ooit heb ik de wereldbeker in Madrid gewonnen met mijn zwarte dwergpoedel. Ik gaf de beker aan mijn kleinzoon, hij verhuisde en de beker is spoorloos…”. En hoe kwam de overstap naar de Yorkshire Terriërs? “Zes jaar na de dood van mijn man zag ik in Den Haag een Yorkshire lopen. Leuk, goede maat. Ik ben op internet gaan kijken en kwam de Yorkshire Terriër club tegen, de NYTC. Ik noemde de naam Arthur Arnoldus, fokker te Rotterdam. “Die moet u nu juist niet hebben, die doet alles tegen de regels in” zei de voorzitter van de NYTC”. Fity zat al langer in die speciale hondenfokkerswereld en dacht “daar ga ik dus wèl naar toe”. Zo kwam Fity terecht bij Arthur in Rotterdam, die op dat moment geen nest Yorkshires had, dat duurde nog even. Fity wachtte en kreeg Pepper. “Enige tijd later vroeg ik Arthur of hij nog twee prachtige Yorkshires voor mij had als gezelschap voor Pepper”. Zo kwamen Lucky en Baby erbij en wonen er drie teefjes bij Fity, die elkaar vanaf het eerste moment goed verdroegen.

Zag ik in Den Haag een Yorkshire lopen. Leuk, goede maat.
Arthur Arnoldus, thans voorzitter van de Yorkshire Terriër Vrienden Club en Fity Poons zijn hechte vrienden geworden. “Arthur is een kundige fokker. Het begon al bij zijn moeder, die honden hield. Ze stierf toen hij 12 was. Hij ging studeren en begon te fokken met de paar honden van zijn moeder. Hij heeft me bij de aanschaf van de Yorkies fantastisch begeleid. Onder andere dat ik ze niet met zijn drieën uit moest laten en hoe ik ze zindelijk moest krijgen. Het werkt fantastisch, ze zijn vriendelijk tegen anderen, vechten nooit, ze luisteren heel goed, ze verstaan me ook, weten wat ik zeg. Ze janken niet als ik weg ben. Er hangt geen hondengeur in huis. Met reuen heb je dat eerder. Arthur fokt op gezondheid, schoonheid en karakter, zo krijg je voorbeeldige honden”.

En de poedel? Die zich tussen de drie Yorkshires bijzonder op haar gemak voelt? “Dat is een ander verhaal. Het begon bij mij te kriebelen toen ik een mooie poedel zag. Ik wilde weer een poedel, een toypoedel, de kleinste soort. In mijn poedeltijd was ik goed bevriend met de poedel fokster Letty Busser, van de wereldberoemde kennel Castle Yard. Helaas is Letty Busser overleden en ben ik terecht gekomen bij de kennel “Lovely Children” in Oostenrijk Toen deze een prachtig exemplaar voor me had ben ik Petit in Wenen gaan halen, alhoewel Arthur het me afgeraden had. Niet vanwege de kwaliteit maar omdat het houden van een poedel minder gemakkelijk is dan het houden van een Yorkshire Terriër. In het begin jankte ze en ik belde in wanhoop. “Een uur laten janken” zei hij en inderdaad, na een uur heeft ze nooit meer gejankt! (Toelichting van Arthur: “Petit was toen ze jankte samen met de drie Yorkshires van Fity, dus niet alleen. Ik zou NOOIT adviseren om een puppy dat alleen is een uur te laten janken. Een puppy ALLEEN mag helemaal niet janken, dan raakt het helemaal van streek”) Ze is nu bijna negen maanden. Moest ik nu kiezen tussen een Yorkshire en een poedel, dan zou ik toch een Yorkshire kiezen, een poedel brengt meer drukte in huis. ”Als Fity me uitlaat buig ik nog even naar de vier honden in de keuken. Ze springen weer enthousiast tegen het keukenhek en al de tijd van het gesprek heb ik ze niet gehoord. “Ze zijn gedisciplineerd en helemaal in evenwicht door regelmaat. De twee dikke hondjes krijgen ander eten op een andere plaats dan het magere hondje Baby. En de poedel Petit eet weer op een andere plek. Voeding is regelmaat: ’s morgens, ’s middags. Af en toe een “snoepje” of een plakje. That’s it en ’s nachts slapen ze. Als ze in de keuken zijn – meestal als er bezoek is – zijn ze stil of ze slapen. Toch zijn ze waaks. Door mijn bewegingen en de klank van mijn stem verstaan en begrijpen ze alles. Ze horen me al aankomen als ik de garage inrijd”.

“Hoezo lastig?” ”Hoezo vermoeiend? Vies??? NOU JAAA…”
Buiten, op weg naar huis, in de vorst, bedenk ik hoe bijzonder dit is: een verstandige luxe vrouw op leeftijd die het houden en verzorgen van vier honden in haar perfect onderhouden flat zo vanzelfsprekend vindt als tandenpoetsen. Veel van haar vrienden begrijpen er niets van.
En dan die vanzelfsprekendheid: “Hoezo lastig?” ”Hoezo vermoeiend? Vies??? NOU JAAA…” Ze doet er ook niet overdreven mee, geen modieuze hondenkleertjes, geen troetelnaampjes, niet steeds op schoot. En een volledige beheersing van dit merkwaardige huishoudentje. Ik kom tot de conclusie dat er andere soort liefdes bestaan naast de gebruikelijke. De lezers van dit blad zullen het begrijpen.

Dorry Drees schreef in haar jongere jaren o.a. pagina’s met interviews in het toenmalige Haagse Dagblad “Het Vaderland”.
Vanuit Zuid-Frankrijk schreef ze een artikel voor “Quote” over de grote yachts in de havens aan de Côte d’Azur