HIER IS SNOOPY: 2016-03-20 TOPPIE!

Snoopy (8 jaar) woont met Marja de Geus in Groningen.

Hei Yorks, de zon schijnt en ik kom net van de Hoornse Plas. Met 2 witte Herders, Cockerspaniël Bobby, Weimaraner Lizzy en Herder Doenja 2 keer een rondje gelopen. Veel te zien en te ruiken. Ik ga altijd graag mijn eigen gang, blijf wel bij Marja in de buurt. Maar vaak wint mijn nieuwsgierigheid het en moet ik even snuffelen aan andere honden en baasjes.
Soms doe ik alsof mij een haar wordt gekrenkt en hup daar is Doenja, mijn trouwe beschermer.
Bij Kaap Hoorn zitten we op het terras. Er valt niets naar beneden, nou ja, een paar brokjes. Dat is toch zo verschillend! Dan komt er niets uit de lucht, dan een brokje en zelfs wel eens een soepballetje of een patatje. Je weet maar nooit, dus altijd opletten en op scherp staan.

Dat opletten moet ook in ons tuintje. De achterbuurrat is nog 1 keer gezien, hangend aan de pot pindakaas. En het tuinmuisje is niet meer alleen maar 2 geworden. Ik heb ontdekt waar ze onder de schutting door komen, mag ik daar niet graven. Zo kun je toch je Yorkie-aard niet volgen? Werden onze voorouders daar voor gefokt, mogen wij het niet meer.

Natuurlijk hebben we de afgelopen weken ook gewinkeld. Naar Tuinland, vol geuren en naar de dierenwinkel. Daar zijn jonge konijntjes, spannend. Naar de Wibra voor hondenpakjes, jullie zagen er de vorige keer iets van. Ik wil het er niet meer over hebben, schaam me dood.

We nemen nog een keer de trein naar vriend in Zwolle. Hij heeft een fantastisch gezellige struintuin. En een domme buurkat. Ik voel me er direct thuis. Er valt ook nog veel uit de lucht!
Trouwens even dit: op het station en in grote shops heb ik ontdekt dat ik erg bang voor roltrappen ben. Geen idee waarom, want ik word altijd meteen opgepakt en stijf vast gehouden.
En nog even iets: als ik anti-teekpipet in de nek krijg, probeer ik van mijzelf weg te lopen. Wat een gedoe, word er moe van.

Dan een volgend bezoek, dit gaat naar Friesland, naar Jenneke en haar 4 doggies en 2 katten. Die ruik ik alleen maar, nog nooit gezien. Yorken Georg en Doris komen op bezoek. We liggen vooral naar elkaar te loeren, typisch, we kennen elkaar wel, maar toch… Worden geacht uitbundig rond te rennen, nou laat ze dat zelf doen.

Deze maand ook het jaarlijks APK-tje bij de DA. Was zelfs 1 ons aangekomen, mijn spieren natuurlijk…..! Al anderhalf jaar nooit meer een zeer maagje en altijd eetlust. Natuurlijk moest ik mijn kauwtalent tonen en natuurlijk moest Marja zo nodig weer zeggen “pas op, ze hangt zo aan uw neus!” Ach die DA en ik, we kennen elkaar nu zo langzamerhand wel een beetje.

Einduitslag TOPPIE!