HIER IS SNOOPY: 2016-04-10 TWIJFELKONTJE?!

Snoopy (8 jaar) woont met Marja de Geus in Groningen.

Hei Yorks, ik sta bekend om mijn gevoelige karakter. Is dat wat bij onze baasjes en vrouwtjes en dienaars zo chique hoog sensitief heet?

Als puppy had ik maandenlang een staartje dat alleen maar rechtop stond. Daarbij vloog ik blindelings als een speer luidkeels blaffend op alles en iedereen af. Ik hing joggers in de kuiten, Marja op het zebrapad in de hakken en Freya als medeyork aan de pootjes. Stofzuiger, veger en blik en zelfs een snel bewegende hand moesten het ontgelden. Zo ook peuters in buggy’s en kleuters op fietsjes. Om niet te spreken van andere doggies, katten en duiven. Ik werd als superdominant beschouwd.Het was enerverend voor allemaal!

Toen kwam ik op de Hondenschool. Spannend. Op de fiets er naar toe, ik achterop. Heel spannend. Uit mijn mandje getild, vlogen er 8 grote puberreuen op MIJ af. Hadden net vrij spelen gekregen. Nou toen ging mijn staartje naar beneden en ik plat en stil. Einde cursus, want je denkt toch niet dat ik daar nog naar toe wilde. Dit was te spannend.

Nu is het al bijna 8 jaren later. Met de hondenschool is het goed gekomen. Ik werd verleid met Behendigheid en Dogdance. Dat vond en vind ik zo top, dat ik noodgedwongen heel erg goed op Marja ben gaan letten. Dat vraagt al mijn aandacht. Wat wil ze dat ik doe. Trouwens kunstje eruit, koekje erin….

Met mijn uitvalweeffoutje is het een twijfel gevalletje. Natuurlijk ben ik veel, nou ja veel?, rustiger en volwassener, nou volwassener?, geworden. Andere honden hebben dat ook door. Maar drukke grote pups, ben ik niet gek op. Dan ga ik weifelen: op de rug, nog kleiner maken, ze om de bek slikken, negeren, kwispelen of staartje rechtop, grommen, snauwen, uitvallen? Meestal doe ik alles tegelijk, best moeilijk. En niet alleen voor mij, ik word slecht begrepen.

Kuiten en hakken laat ik met rust. Freya, mijn grote steun en toeverlaat, is dood. Ze wist alles en ik kleefde aan haar vast. Die merkt mij niet meer, al zeggen mensen dat ze nu over de regenboogbrug is in de hondenhemel en mij wel volgt. Ik mis haar en haar lijfje.
Katten mag ik verjagen en duiven ook. Kleine kinderen moet ik lief tegen doen, gaat meestal goed (koekje erin). Ze moeten wel ook lief tegen mij zijn en niet uitvallen. Stofzuiger en bezem, ach dat is een spel geworden.

En nu ik als echte twijfelkont met het etiket hoogsensitief en niet als superdominant bekend sta, ga ik met opgeheven staart door mijn leven!